Crowdsourcing

Hoewel Web 2.0 door velen wordt gezien als de nieuwste technologische ontwikkeling (volgens sommigen zelfs als de nieuwe dot-com zeepbel) gaat het eigenlijk helemaal niet om technologie. Technologisch gezien gaat Web 2.0 om een aantal heel simpele standaarden. Niks ingewikkelds en eigenlijk ook niks nieuws aan. Het nieuwe is de manier waarop deze standaarden worden ingezet. Namelijk om mensen met elkaar te verbinden.

Ik had onlangs een interessante discussie over de potentie van Web 2.0 met Siegfried Woldhek. Siegfried is CEO van Nabuur.com, een organisatie die probeert wereldwijd vrijwilligers te mobiliseren via het internet (onder meer met steun van de Clinton Global Initiative). Deze vrijwilligers kunnen dan bijvoorbeeld een dorpje in Kenia helpen een projectplan te schrijven voor de bouw van een nieuwe school. Zonder achter hun PC vandaan te komen.

De discussie met Siegfried ging er met name over hoe je als Nabuur.com de kracht van Web 2.0 optimaal zou kunnen benutten. Net zoals Flickr en YouTube de wereld mobiliseren om leuke foto's en filmpjes te uploaden en daarmee hun sites heel waardevol maken, zo zou Nabuur.com de 'wijsheid van de massa' kunnen gebruiken om de lokale gemeenschappen die hulp nodig hebben optimaal te ondersteunen.

Overigens heeft Wired alweer een leuk term voor dit fenomeen bedacht: crowdsourcing. Het principe dat je de menigte voor je laat werken in de losse uurtjes die ze over hebben. Dat is wat Nabuur.com ook graag wil. En ze zijn niet de enige vrijwilligersorganisatie met deze doelstelling. Andere voorbeelden kwam ik tegen in dit artikel in MIT's Technology Review.

Deze fenomenen zouden veel organisaties te denken moeten geven: zie Web 2.0 niet als een technologische ontwikkeling maar als een nieuwe manier om met je omgeving om te gaan.